Właściwości antyoksydacyjne kurkuminy – metaanaliza

Kurkumina (C₂₁H₂₀O₆) to lipofilowa substancja, należąca do związków polifenolowych. Pozyskiwana jest z kłączy ostryżu długiego (Curcuma longa L.) – rośliny należącej do rodziny imbirowatych, potocznie nazywanej szafranem indyjskim lub kurkumą. Przyprawa ta, głownie stosowana w kuchni indyjskiej, staje się coraz bardziej popularna. Kurkuminie, poprzez jej strukturę chemiczną i obecność grup hydroksylowych oraz metoksylowych, przypisuje się wiele właściwości prozdrowotnych, w szczególności przeciwutleniające, przeciwdrobnoustrojowe, przeciwzapalne, antymutagenne. Cząsteczkę kurkuminy po raz pierwszy wyizolowano w 1815 roku, natomiast dopiero w 1910 roku ustalono jej strukturę przestrzenną. Co ciekawe, dokonali tego polscy naukowcy – Stanisław Kostanecki, Janina Miłobędzka oraz Wiktor Lampe.

Stres oksydacyjny, w wyniku którego generowane są wolne rodniki, indukowany jest między innymi podczas wysiłku fizycznego, odczuwania stresu w ujęciu psychologicznym, a także w przebiegu chorób czy czynników środowiskowych. Skutkami stresu oksydacyjnego są uszkodzenia DNA, utlenienie (peroksydacja) lipidów, zmiany w białkach oraz zaburzenia w strukturze mitochondriów.

☑️ Endogenne mechanizmy obronne organizmu nierzadko wymagają wsparcia systemu przez antyoksydanty egzogenne, czyli dostarczane wraz z dietą. Badania naukowe sugerują, że kurkumina wykazuje działanie antyoksydacyjne, które może znacząco zmniejszać poziom stresu oksydacyjnego.  W przypadku związków bioaktywnych istotne jest czy związek wykazuje dane właściwości u ludzi, jaka dawka i okres suplementacji są odpowiednie.
☑️ Dlatego też, nasz przegląd miał na celu metaanalizę aktualnych dowodów klinicznych dotyczących wpływu suplementacji kurkuminą na potencjał antyoksydacyjny. Pod uwagę zostały wzięte randomizowane badania kliniczne (RCTs), z udziałem 308 uczestników.  Oceniano poziom markerów stresu oksydacyjnego w grupach poddanych interwencji kurkuminą (przed i po suplementacji), następnie uzyskane wyniki porównywano z grupą kontrolną placebo.
☑️ Średnia wieku uczestników wynosiła 27.60±3.79 lat. Czas suplementacji wynosił średnio 67 dni, a średnia dawka podawanej kurkuminy wynosiła 645mg/24h. Pacjenci często otrzymywali 1 lub 2 kapsułki czystej kurkuminy dziennie.
☑️ W przypadku parametru TAC – ang. Total Antioxidant Capacity zauważono tendencję do zwiększania się wartości tego parametru (p <0.05). Zatem po suplementacji czystą kurkuminą potencjał antyoksydacyjny, czyli zdolność organizmu do wymiatania wolnych rodników, wzrastał.
☑️ W przypadku parametru MDA (Dialdehyd malonowy) dowiedziono, iż po zastosowaniu kurkuminy parametr uległ zmniejszeniu (p <0.05), zatem zmniejszała się peroksydacja lipidów po suplementacji.
☑️ Możemy zatem wnioskować, że czysta kurkumina wykazuje wykazuje właściwości antyoksydacyjne, co potwierdzono u pacjentów.

Bibliografia

Karolina Jakubczyk, Aleksandra Drużga,Janda Katarzyna, Karolina Skonieczna-Żydecka. Antioxidant Potential of Curcumin—A Meta-Analysis of Randomized Clinical Trials. Antioxidants 2020, 9(11), 1092; https://doi.org/10.3390/antiox9111092